Daar zit een luchtje aan

Ik kan het niet anders beschrijven dat de tijd hier snel, maar dan ook echt snel, gaat. Allereerst even een update over mijn stage. Ik ben de afgelopen tijd bezig geweest om informatie te verzamelen over het TNT proces. Dit deed ik in een grenzeloos fanatiek tempo waarbij de voetbal-plaatjes sparende jeugd in de Albert Heijn nog bang van zou worden. Ik weet onderhand de afmetingen van het gemiddelde pakketje voor zowel import, export en high-value. Ik ken de afkortingen en eigenschappen van iedere vrachtcontainer, in welk soort vliegtuig en maatschappij deze thuis hoort en wat de gebruikelijke bestemming is van deze aluminium bakken. Hoe meer ik leer hoe meer ik vraag en het creëert een soort sneeuwbaleffect waardoor ik onderhand door de bomen het bos niet meer zie. Zo wil ik bijvoorbeeld het uitladen van een container niet afhankelijk maken van het aantal pakketjes maar meer afhankelijk maken van het gewicht en volume omdat dit daadwerkelijk de tijd beïnvloed. Een zwaar pakketje kost meer moeite dan een brief, spreekt voor zich. Het is alleen niet haalbaar, nog de moeite waard, om mij hier mee bezig te houden en daarnaast is de data niet volledig betrouwbaar. Op deze manier kan ik mij de hele dag met vreemde berekeningen bezig houden maar aan het einde van de dag concluderen:’’ Dit slaat nergens op’’ om het vervolgens in de prullenbak te werpen. Ik wil daarom nog bij deze mijn openlijke excuses aanbieden aan onder andere Vrijdag 28 september; Sorry Vrijdag, je verdiende beter.

Andere dagen als afgelopen Zaterdag en Zondag werden, wederom, beter benut. Ditmaal richting Rotorua ‘’The smelly city’’. Rotorua ligt midden in een actief geothermisch, of vulkanisch, gebied nabij Taupo. Het dankt zijn bijnaam door de zwavellucht dat er rond hangt die zijn uitweg weet te vinden via gijzers en hot water pools rondom de stad. Ondanks de geur waren de vele natuurlijke warmwaterbronnen fantastisch en zijn we met een grote groep interns wezen raften. Ook deden wij een uitstapje naar het thermische dorpje Whakarewarewatanga O Te Ope Taua A Wahiao. Degene die deze plek als geboorteplaats in hun paspoort vermeld hebben zullen er waarschijnlijk twee pagina’s voor nodig hebben. Hoe dan ook hebben wij daar een verse portie Maori (spreek uit als Mauri) cultuur opgenomen. Het dorpje gebruikt de thermische energie, vaak in vorm van stoom, om te koken of om te baden wat de energie rekening waarschijnlijk behoorlijk laag houdt. Het is erg bijzonder om een cultuur te leren kennen dat zo verschillend is tegenover de westerse die wij kennen. Onze ‘’Chief’’ maakte tijdens de tour verscheidene geroutineerde grappen met de meest amusement-loze stem, desondanks erg veel genoten van de tour. Het beste wat van dit weekend gekomen is de vriendschap met een groep Duitsers die ook in de Empire wonen waardoor het steeds gezelliger wordt.

Voorlopig nog geen grote plannen gebouwd voor het weekend maar het zal niet zo spectaculair worden als de afgelopen weekenden. Oh en goed nieuws van het schoolfront; Ik heb officieel een plek gekregen om vanaf Februari te gaan studeren in Parijs.

Groeten