The JAFA

Drie weken is kort maar toch voelt alles hier al redelijk als een thuis. Naast Highway One staat een toren complex wat opgebouwd is uit grauwe industriële Lego-blokken. De architect heeft slechts een foto van zijn peper en zout vaatje opgestuurd want het complex dat zichzelf ‘The Empire’ noemt is inspiratieloos neergekwakt naast het universiteitscomplex van de stad. Ik geniet van een uitzicht op zeventien-hoog over het Auckland Domain en ik heb een bed dat gemaakt is uit de restant Lego-blokken dat over was na de bouw. Het appartement deel ik met twee mede bewoners. Onlangs is Taka, een wegwerp-Japanner, vertrokken en deel ik het voorlopig alleen nog met Ryo. Deze Ryo is eveneens een Japanner maar blijft een jaar in Nieuw Zeeland. Hij doet zijn best om zo snel als mogelijk Engels te leren en ik help hem regelmatig met zijn huiswerk. Een dyslectische Engels leraar van Nederlandse afkomst is niet de ideale situatie maar we komen er vaak wel uit. Ik kan ieder moment van de dag Nice, Sweet As (Nieuw Zeelands voor positief) of How’s Going roepen en ik krijg het dan uitgesproken met een Japans tintje terug uit de kamers hier naast. Je begrijpt elkaar voor de helft van de tijd niet maar op die manier heb je toch wat om je heen.

Vrijdag ben ik met de groep Nederlands uit Glenfield in Takapuna op kroegen jacht gegaan. Een belangrijk item in zulk soort tochten is je paspoort meenemen wat dit keer bij mij ontbrak. Erg handig. Ik ben dan wel Nederlands en 20 jaar zo als het op mijn rijbewijs beschreven staat, ze willen toch het bordeaux rode hoesje voelen van de Nederlandse staat. In het Belgisch bier cafe werd ik er zelfs er uit gezet omdat ik geen paspoort bij mij had. Belgen zijn zelfs moeilijke mensen in het buitenland. Hoe dan ook was de kroeg er naast niet in handen van onze zuider-buren en heb ik mij daar prima vermaakt onder genot van een biertje. Waarbij je in Downtown veel back-packers ziet staan de kroegjes in Takapuna vol met echte Engelse Kiwi’s. Auckland huivest één-vierde van de Nieuw Zeelandse populatie en het is dan niet zeldzaam als een Kiwi in deze streek is opgegroeid. Een van de Kiwi’s beschreef hem en zijn vrienden als JAFA’s; Just Another Fucking Aucklander. Het geeft meteen de toon aan van het Nieuw Zeelands Engels; Informeel en los. Tijdens een presentatie op werk waren er zinnen als: ‘If that happends… well a whole shitload goes wrong’ Dit is het boerse Engels waar ik met regelmaat om moet lachen wat nogal ongepast is in context van bedrijfsongelukken en brandveiligheid.

Het tripje naar Piha afgelopen zaterdag werd afgelast door de het slechte weer. De dag is vol gemaakt met Devenport en bekende adresjes afrijden van de voorgaande City Tour (Zelfde organisatie). Het was hoe dan ook gezellig en Piha wacht wel tot het weer volledig mee zit. Morgen pitch ik een presentatie voor de groep van operations om ze een introductie te geven over waarmee ik ze de komende tijd ga lastig vallen. Het is een erg forse groep en ik moet alles vertalen op een algemeen verstaanbaar niveau. Een leerzame uitdaging, ik heb er zin in.

Jullie Wouter